Wauw, weer een mijlpaal bereikt! Vandaag ben ik 24 weken zwanger. Over de helft alweer en als de kleine nu komt dan zullen ze er in het ziekenhuis ook alles aan doen om hem in leven te houden. Ik vertel je graag over hoe de afgelopen weken eruit zagen en hoe de 20-wekenecho ging.
20-wekenecho
Elk stel dat een kindje verwacht, bereidt zich voor op die ene grote dag. De dag dat het kindje geboren wordt.
Toch is de 20-wekenecho een belangrijk moment dat niet vergeten mag worden. Het moment waarop je te horen krijgt of je kindje er gezond uitziet of niet. Tenzij je voor de tijd de NIPT-test of een vruchtwaterpunctie/vlokkentest hebt laten doen. Dit is bij ons niet het geval. Waarom wij ervoor kozen om te wachten tot de 20-wekenecho, vertel ik je binnenkort uitgebreid.
19 februari was het voor zover. We mochten ons melden bij een ander echobureau, omdat onze verloskundige de 20-wekenecho niet doet. Om 9 uur mochten we ons daar melden en al met al heb ik een halfuurtje op de bank gelegen.
Onze kleine lag er lekker eigenwijs bij. Het hoofdje rechts onderin mijn buik en de voetjes links onderin. De echoscopiste moest wat moeite doen om de bovenkant van het hoofdje goed in beeld te krijgen, maar uiteindelijk lukte het. De kleine was niet van plan om haar een handje te helpen, dus er is flink wat gepord om toch te proberen wat beweging erin te krijgen. De kleine stak eigenwijs zijn neus in de lucht alsof hij wilde zeggen “je doet je best maar!”
Alles werd uitgebreid uitgelegd en stiekem werd al even gekeken of onze uk op papa of mama lijkt. Zover we konden zien is het echt een mengelmoesje, hartstikke leuk!
Gelukkig zag alles er heel goed uit, wat toch wel een enorme opluchting was.
De weken daarna
Inmiddels zijn we alweer vier weken verder en ben ik precies 24 weken zwanger. Wat vliegt de tijd!
Over het algemeen gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik voel de kleine steeds beter en meer bewegen en dat is echt een geweldig gevoel. Langzaamaan voel ik het ook aan de buitenkant, wat het nog leuker maakt.
Het moment dat ik de kleine echt begon te voelen, was ook het moment waarop ik wat meer rust begon te voelen. Daarvoor was ik met een geleende doppler veelal in de weer om er zeker van te zijn dat ik nog een hartje en beweging hoorde. Het gevoel dat er elke dag wel wat beweging te voelen is, geeft me veel meer rust en maakt dat ik echt van de zwangerschap durf te genieten.
Lichamelijk mag ik eigenlijk niet echt klagen. Mijn bekken blijven een zwakke plek, maar zolang ik me niet te druk maak, valt de pijn nog mee. Heb ik teveel gepoetst in huis en me te druk gemaakt met de honden, dan ben ik de pineut en loop ik een paar dagen met veel pijn rond. “Doe dat dan ook niet!” is het eerste wat ik hier thuis dan hoor. En ook dat leer ik steeds beter.
Getrouwd & genderreveal
Een extra leuke dag voor ons was 5 maart. De dag waarop we getrouwd zijn en ik eindelijk iedereen mocht vertellen of ik zwanger ben van een jongetje of een meisje!
Benieuwd hoe deze dag voor ons was, hoe het is om zwanger te trouwen en hoe de reacties waren op het grote nieuws? Deze week vertel ik je er alles over!
