Gisteren was het zover! D-Day! Tim werd gisteren geopereerd. Eigenlijk had ik hier gisteren al wat over willen posten, maar ik kreeg de wifi in het ziekenhuis echt niet aan de praat.
Opnamedag
Woensdag moesten we ons om half 11 melden in het ziekenhuis. We hebben de honden ’s ochtends uitgelaten en zijn vervolgens om half 9 in de auto gestapt naar Groningen.
Nadat we in het ziekenhuis aankwamen, moest er nog even bloed geprikt worden. Een gesprekje met de co-assistent en verpleegkundige later en toen was alles wel gedaan.
Om de lange wachttijd te doden, werd het zelfs een leerzame dag: ik heb (eindelijk) leren schaken! Je moet wat doen om even aan andere dingen te denken…
Gelukkig konden we op het laatste moment nog wat regelen voor de honden, zodat ik gisteravond in het NH-hotel kon overnachten.
Na het inchecken hebben we hier nog maar even een uurtje rondgehangen, om rond vijf uur weer in het ziekenhuis te zijn.
’s Middags kregen we nog een korte rondleiding op de intensive care, waar Tim zeker een dag zal liggen, en op de afdeling met hoge zorgintensiteit, waar hij zeker een dag of twee zal liggen. Hierna zal hij op de gewone verpleegafdeling komen te liggen als alles goed gaat.
Het lange wachten van gisteren
Gisterochtend om zes uur werd Tim gewekt om nog even te douchen. Hij was woensdagavond het liefst met mij meegegaan naar het hotel, maar hij mocht helaas niet van het terrein af.
Rond kwart voor zeven was ik bij hem, zodat we nog even wat tijd hadden samen. Dit mondde uit in watervallen van tranen bij mij. Niet omdat ik bang was dat hij er niet door zou komen, maar van de spanning.
Net voor half 8 werd hij opgehaald om richting de holding te gaan, waar de eerste infusen aangelegd worden om daarna naar de OK te kunnen.
En tien begon het wachten voor mij! In het hotel ben ik gelijk naar het ontbijtbufet gegaan om rustig met een kop koffie te beginnen. Een halfuurtje later was ik ook weer rustig, waardoor ik uiteindelijk vrij rustig de dag door heb gebracht. Tot 12 uur in het hotel en daarna in het dagverblijf van de verpleegafdeling.
Ik heb via Tim’s telefoon nog een serie kunnen kijken en ik kocht dinsdag nog een tijdschriftpakket bij de Lidl.
En toen was het half 5!
Plotseling ging mijn telefoon, een verborgen nummer. Het was de chirurg met het goede nieuws dat de operatie geslaagd was! Wat een enorme opluchting!
Rond 6 uur was ik bij hem samen met zijn vader, die ik inmiddels op had gehaald van het station hier vlakbij.
Dat had Tim ondertussen allemaal te lang geduurd. Dat wij eerst wat wilden eten, daar was hij het niet zo mee eens.
Nu verblijft hij nog op de IC, tot het goed genoeg gaat om naar de high care te gaan. Gaat dit ook goed, dan mag hij naar de gewone verpleegafdeling.
Ik houd jullie graag op de hoogte van zijn herstel en wat de operatie eventueel voor gevolgen heeft voor zijn verdere gezondheid.
