Met de operatie in het vooruitzicht, merk ik dat wij ons steeds meer voorbereiden op de dag van de operatie. Ondertussen ben ik het al D-Day gaan noemen, omdat het gevoelsmatig zo’n groot iets is. Vandaag wil ik je graag meenemen in hoe wij ons mentaal én fysiek voorbereiden op D-Day.
Datum van D-Day
In mei hebben we al uitgebreid te horen gekregen hoe de operatie eruit zal zien. (Hierover vertel ik in de komende week nog wat meer.) Aangezien Tim zo’n twaalf uur op de operatietafel zal liggen en hierna zo’n twee weken in het ziekenhuis verblijft, is het best een fikse operatie te noemen.
In de afgelopen weken heb ik me hier best druk om gemaakt. De brief met de uitnodiging voor de operatie krijgen we pas een week van te voren. Op woensdag is het overleg, dus donderdag of vrijdag zal dan de brief in de bus liggen ongeveer.
Je kunt je misschien voorstellen hoe ik de afgelopen donderdagen en vrijdagen thuis kwam/zat… Ik keek extra vaak of er ook post was en toen dit zo was, kreeg ik bijna een hartverzakking. Dit bleken echter brieven van de belastingdienst te zijn…
Tot nu toe weten we dus nog niet wanneer Tim geopereerd wordt. Toen we de laatste keer de chirurg hebben gesproken was nog de inschatting “ongeveer vier tot zes weken”. Dinsdag zitten we op één tot drie weken. Echt zenuwslopend dus.
En dan?
Tot die brief er is kunnen we niks doen dan wachten. In een boze bui (deze neuroot wil het liefst alles tot in de puntjes geregeld hebben voor de tijd) riep ik Tim al eens toe dat hij makkelijk praten had, hij hoefde alleen maar in het ziekenhuisbed te gaan liggen en even geopereerd te worden. Ik zou vervolgens drie kanten op moeten rennen om alles te kunnen regelen en iedereen tevreden te houden. Zo kun je rare dingen zeggen als je moe en gestrest bent.
Inmiddels weet ik dat ik vakantie heb als hij geopereerd wordt. De tip die ik kreeg van Tim’s tante was om een huisje te huren in Groningen, zodat ik de honden mee kon nemen die kant op. Ze bood zelfs aan met me mee te gaan die kant op, zodat ik daar niet helemaal alleen zit.
Helaas zijn vakantiehuisjes in die periode onbetaalbaar. Een tent opzetten op een camping vond ik geen goede optie, dus probeerden we het anders te regelen. We gaan de honden verspreiden. Rocky (Duitse herder) gaat naar mijn zwager en schoonzus; Asta (Mechelse herder) naar een meisje die we kennen van de dierenwinkel, zij begon pas geleden haar eigen dierenopvang aan huis; en Mylo gaat gezellig met mij mee. Hij past nog in een handtas, dus is enorm makkelijk mee te nemen.
Aangezien Tim’s tante meegaat en Mylo ook, gaan we vlak voor de tijd op zoek naar een Airbnb. Dit heb ik nog nooit gedaan, dus ik ben heel benieuwd hoe dit is!
Voorbereiden…
Tim gaat al een aantal weken vier tot vijf dagen in de week naar de sportschool. Hoe beter hij er fysiek aan toe is, des te beter zijn herstel zal zijn. En mentaal? Hij is het type dat zich afsluit voor de rest van de wereld. Hij doet er alles aan om maar afleiding te hebben, zodat hij er niet constant aan denkt.
En ik? Ik loop de helft van de tijd rond als een kip zonder kop. Probeer dingen te regelen die nog helemaal niet te regelen zijn. Ik maak me druk om álles. En als iets dan even niet gaat zoals ik het wil, dan barst de bom in mij. Gevolg: met een woeste kop rondlopen óf een enorme huilbui hebben, of allebei.
Dit weekend begon ik plotseling met de hele benedenverdieping van voor naar achter op te ruimen en schoon te maken. Ik heb zelfs de vloer gedweild en de tuin geveegd. Nee, zo fanatiek ben ik écht niet elke week.
Blijkbaar viel het zo op dat Tim mij zondagavond aankeek en zei: “Komende week krijgen we de brief of niet?” We gaan het zien!
