Afgelopen weekend vertelde ik je al over hoe ik Tim leerde kennen. Niet lang nadat wij elkaar leerden kennen, stonden de eerste routinecontroles al gepland. Ik neem je graag mee in hoe deze eerste maanden voor ons verliepen.
Onze start in 2016
Terugkijkend op ons eerste jaar samen, kan ik zeggen dat we al ontzettend veel hebben meegemaakt. Begin maart kregen we een relatie en binnen een paar maand stonden de eerste routinecontroles al gepland.
Eind mei gingen we samenwonen in mijn appartementje. Tim woonde tot dat moment nog in Leiden en werkte op Schiphol. Dit resulteerde in vele uren autorijden, omdat hij doordeweeks veelal mijn kant op kwam. Door de wisselende diensten kon dit vrij makkelijk en daardoor konden we veel bij elkaar zijn.
In mei liep zijn huurcontract af en dit kon alleen met een jaar verlengd worden. Toen zijn baan ophield, wisten we genoeg. Tim zou weer naar Twente terugkeren en we gingen samenwonen! Voor sommigen lijkt dit vrij snel te zijn gegaan, maar voor ons voelde het vanaf dag één al helemaal goed. Wij horen gewoon bij elkaar.
De eerste routinecontroles
Tim was in eerste instantie nog onder behandeling in Leiden, maar door de verhuizing ging hij terug naar het ZGT. Hier is hij in 2010 ook geopereerd, dus zijn hele dossier was daar bekend.
Elk jaar moet hij terugkomen voor een routinecontrole. Meestal betekende dit alleen een gastroscopie, een ingreep waarbij ze met kijkapparatuur via de mond naar de maag en de twaalfvingerige darm. Zoals ik eerder vertelde, voorkomt zijn lichaam niet dat er poliepen aangemaakt worden. Dit is ook de reden dat hij goed in de gaten gehouden wordt.
Ook dit keer werd een gastroscopie gepland, maar daarvoor ook een echo van de lever en de schildklier en een CT-scan van de onderbuik. De communicatie was niet erg sterk, dus ons was niet helemaal duidelijk waarom ze dit opeens wilden. Better safe than sorry zal de achterliggende gedachte zijn geweest.
De eerste uitslagen
De uitslag van de leverecho was in eerste instantie niet goed. Hiervoor moesten we twee keer terugkomen voor een leverpunctie. Uiteindelijk bleek het leververvetting te zijn, iets waar je heel oud mee kunt worden. Eigenlijk moet je alleen oppassen dat je het niet erger maakt.
Dit was toch enigszins een opluchting. Zeker toen we er wat slechter nieuws achteraan kregen. Er zaten veel poliepen in de twaalfvingerige darm. Én er waren twee plekken gespot tijdens de echo onderin Tim’s buik.
In de paar maanden daarna werd niet goed duidelijk wat er aan de poliepen in de twaalfvingerige darm gedaan moest worden. Daarnaast kregen we niet goed duidelijk wat die twee plekken onderin de buik nu waren. Gelukkig kwam de arts in het ZGT zelf ook tot de conclusie dat het beter was ons door te verwijzen naar het UMC in Groningen.
Op naar het UMCG
Alle papieren werden doorgestuurd en in redelijk korte tijd kregen we een uitnodiging voor een eerste gesprek met de MDL-arts (maag-, darm-, leverarts) aldaar. In een uur tijd werd ons daar haarfijn uitgelegd wat er met Tim aan de hand was. De duidelijkheid waar we al een paar maand op wachtten… Wat een opluchting!
De volgende keer neem ik jullie graag mee in onze ‘reis’ door het UMCG. Wat bleken de plekken onderin zijn buik nu te zijn? En wat zijn de vervolgstappen die hierin als optie werden gegeven?
